Nagkatagpo sa hindi inaasahang panahon
Pinaglapit ng pagkakataon
Puno ng ngiti habang nililingon
Mga alaalang pinagsamahan natin noon
Naalala mo pa ba?
Noong una tayong nagkakilala
Agad nagkasundo
Nagkapalagayan,
Dahil sa mga pagkakatulad nating dalawa.
Sabi pa nga nila,
Hindi daw nagkakalayo ang ating itsura
At doon na nga nagsimula
Na maging magkapatid ang turing sa isa't-isa
Nais ko sa iyong magpasalamat.
Sa kabutihan,
Sa pagiging tapat na kaibigan,
At sa pag-intindi,
Kahit na ba maging sarili ko'y
Hindi ko rin madalas na maunawaan
Sa pakikinig,
kapag wala na akong matakbuhan
Sa mga payo,
kapag ang dapat gawin ay hindi na alam
Sa pagpaparamdam
na ako'y pinapahalagahan,
Salamat,
kaibigan.
Hindi man laging maayos ang lahat
Inakala noon na ang pagkakaibigan
ay magkakaroon ng lamat.
Ang mahalaga'y iyo'y natapos na
At ang pagsasamahan nati'y naisalba
At sa huling saknong ng tulang ito
Nais kong malaman mo
Na sa ayaw mo man at sa gusto,
Wala ka nang magagawa,
Dahil ako'y panghabang-buhay na kaibigan mo
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento