'Magkaibigan pa rin naman tayo. Wala naman talagang label ito, diba?'
Isa sa mga pinakamasakit na salitang narinig ko sa buong buhay ko. Sa sobrang pagmamahal ko sayo ay nakalimutan kong hindi nga pala tayo. Na sa una pa lang, malinaw nang wala naman talagang tayo at hindi dapat ako umasang may ganito. Pero hinayaan ko ang sariling mahulog ng sobra sayo. Na inakalang magtatagal ito. Na kayang tanggapin na magkaibigan lang tayo kahit na ba sinasabi mong mahal mo ako. Na sapat na iyon at hindi na kailangan pang may itawag sa kung ano man itong meron tayo.
Pero hindi, e. Hindi ko kaya. Ayokong magpanggap na ayos tayo habang umiiyak ako pagtalikod mo. Hindi ko kayang maging kaibigan mo. Alam kong pagiging makasarili ito pero hindi ko kayang mawala ka sa buhay ko. Hindi ko kayang bitawan ang pagmamahal mo. Kahit na ba alam kong wala namang patutunguhan ito. Na sa huli, kaibigan mo lang ako.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento