Lunes, Setyembre 19, 2011
Ang tagal ko na din pa lang hindi umiiyak. Siguro ay kusa nang sumuko ang kung ano man ang pinangggagalingan ng mga luha ko dahil sa sobrang daming pagkakataon ng umiyak ako. Nagsawa na yata. Hindi na kinaya. Namanhid na. Dahil sa sobrang daming masasakit na alaala. Naawa na din ata. Dahil baka daw kapag nagpatuloy pa ay hindi ko na makaya. O baka naman ako na itong natuto na. Baka sa wakas ay naging matatag na. Sana nga. Sana nga. Dahil sa susunod na umiyak ako, ang nais ko sana ay iyong luha na ng ligaya.
Mag-subscribe sa:
I-post ang Mga Komento (Atom)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento