Linggo, Setyembre 18, 2011

Ang totoo nyan e, sobrang natatakot ako. Na hindi pa nga nagsisimula ang lahat e, matapos na ang kung ano man itong meron tayo. Natatakot ako sa katotohanang walang kasiguraduhan ang lahat ng ito. Na ang mga bagay ay masyadong kumplikado. At tanging pag-ibig lang ang siyang nagiging dahilan upang kumapit pa tayo. Ang tanging pinanghahawakan ko kung bakit nananatili pa rin akong umaaasa na balang araw ay magiging malaya rin tayo. Sana nga dumating ang araw na iyon. Na patuloy kang kumapit sa akin dahil kailanman ay hindi ko bibitawan ang kamay mo. Maliban na lang kung kusa mong ilalayo ito.

Walang komento:

Mag-post ng isang Komento