Sirang Teklado

Noong tinanong kita kung mahal mo pa ba ako at ang isinagot mo ay 'oo naman mahal kita..mahal ko kayo..', alam ko sa mga oras na iyon na tapos na ang lahat. Na magkaibigan na lang talaga tayo. Na wala nang pag-asa pang magkabalikan pa't ipagpatuloy ay pag-iibigang ito. Sinabi ko sa sarili ko na ito na yun. Kasi hinihintay ko lang talaga na sa iyo mismo manggaling iyon. Na hindi na ako magbabakasakali pa kung ma pag-asa pa nga ba o wala na. At least ngayon maliwanag na.

Sabi ko sa sarili ko, sa pagkakataon na ito, sisimulan ko na talagang kalimutan ka. Itutuon muna ang pansin sa sarili dahil noong mga nagdaang mga araw ay sadyang naguguluhan ng sobra. Nagpasya akong tuluyang makalimot na.

Pero kanina pagkagising ko, ikaw pa din ang unang pumasok sa isip ko. Blog mo pa din ang unang tiningnan at binasa ko. Ewan ko ba. Baliw talaga ako sayo. Kahit alam kong hanggang dito na lang ito.

Hindi ko alam kung papaaano makalimot. Ayoko na talaga. Natatakot na nga akong umibig kung lagi na lang na ganito pala. Masakit pala.

Pero wala e, mahal pa rin kita.