Ang sakit ng dibdib ko. Hindi talaga ako sanay kapag under pressure. Ayoko din ng sinisigawan ako pero mas ayoko naman na ako ang nakakapanakit ng tao kaya madalas ay tahimik lang ako. Sinasalo lahat. Pero kahit ganito, nakangiti pa din ako. Hindi mawawala yun. Pero halata sa mga mata ko ang kaba, galit o kung anuman ang kasalukuyang nadarama ko. Ang hirap sa trabahong meron ako ay pagkatapos ng madugong pakikipag-usap sa isang kliyente ay kailangan mo na namang harapin na nakangiti ang isa pa kahit kahit na ba nangingig ka pa.
O siya, ngiti na. :))
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento