Miyerkules, Pebrero 1, 2012

Alam ko, napapansin nyo din naman. Hindi nyo lang masabi. Hindi kasi kayo sigurado. Takot din kasi kayo gaya ko. Takot sa katotohanan. Dahil hindi nyo alam kung ano ang gagawin kung sakali man. Ako man din ay patuloy na humahanap ng kasagutan. Hindi lang dito. Kasi mahirap talaga masagot ito. Kundi kasagutan sa kung papaano nyo ba maiintindihan ito. Kung paano mapapagaan ang magiging pagpasan ninyo sa kabigatang ito. Kailangan ko talagang unahing isipin yon. Dahil ayokong mahirapan din kayo. Kasi alam kong sa oras na malaman nyo ang tungkol dito, magiging kasama na kayo sa pagbuhat nito. At hindi ko maaatim na dahil sa kahinaan ko ay mahihirapan kayo. Labis na ikabibiyak lalong iyon ng puso ko.

Walang komento:

Mag-post ng isang Komento